Ενα αλλο πρωι, οπως εφτανα στο σταθμο ειδα το τραινο να ειναι εκει.
Ετσι δεν βιαστικα να το πιασω καθως θα επαιρνα το επομενο.
Με το πασο μου ανεβηκα τα σκαλια, προχωρησα προς την αποβαθρα και το τραινο ηταν ακομα εκει με ανοιχτες τις πορτες.
Ετσι εκανα μια κινηση να το προλαβω, οι πορτες αρχισαν ομως να κλεινουν΄ τοτε βιαστικα και την ιδια στιγμη ξανανοιξαν.
Στο σημειο που ημουν ετοιμη να μπω κανω μια αποτομη κινηση και απο την τσεπη του παλτου μου μου φευγει το discman.
Φυσικα σταματαω και απλα το κοιταζω να σερνεται κατα μηκος της αποβαθρας και ξαφνικα να στριβει και να πεφτει στις ραγες.
Δεν μπηκα εννοειται στο τρενο το οποιο εφυγε, και πηγα στον υπευθυνο σταθμου ο οποιος ειχε δει ολο το σκηνικο, μαλιστα με ρωτησε πως τα καταφερα ετσι.
Αυτος πηρε τηλεφωνο εναν ειδικο ο οποιος ηρθε αμεσως και κατεβηκε στις ραγες και μου το μαζεψε.
Δεν με ενοιαζε για το discman οσο για το cd που ειχε μεσα, το οποιο ηταν τα δυο πρωτα album του Graham Bond.
Ευχαριστησα και πηρα το επομενο τρενο.
Και τοτε θυμηθηκα οτι καποτε στο σταθμο του Finsbury park, ειχε πηδηξει στις ραγες, ο ιδιος ο Graham Bond.
